❞ خاطره ای از شهید ابوالقاسم دهدار پور❝

از شهدای بهبهان ، یک هفته قبل از شهادتش ، یه روز صبح زود از راه رسید . وقتی به خونه اومد از من خواست

برم دنبال نامزدش و اونو به خونه بیارم .

گفتم : این اول صبحی خوبیت نداره برم در خونشون ، اما راضی نشد .

به اصرار اون دنبال نامزدش رفتم ، به خونه اومد با هم دیگه رفتن توی اتاق، دقایقی نگذشته بود که از اتاق بیرون زدن .

زنش ناراحت بود. گفتم : چی شده ؟ چرا ناراحتی ؟ گفت : می دونی ابوالقاسم بهم چی گفت ؟!

گفت : این آخرین باریه که منو می بینی ، این سری رفتم جبهه شهید می شم . اگر می خواهی تا عقدمون را بهم

بزنیم و تو آزاد باشی ،  اگر هم قصد جدا شدن نداری و می خوای بمونی می شی عروس بهشتم .به هر حال

تصمیم با خودت ، می خوام حقی به گردنم نباشه ، من چهل روز دیگه بر می گردم .

ابوالقاسم رفت و تو عملیـات کربلای ۵ تو جاده ی شهید صــفوی آسمـانی شد .

چهلمین روز بود که پیکر پاکش به شهر اومد و بر روی دستان مردم تشییع و به خاک سپرده شد .

خانومش که حاضر به جدایی از ابوالقاسم نشده بود ، ماند ، به این امید که بشه عـروس بهشـتی ابوالقاسم .

پس از دو سال از شهـادت ابوالقاسم ، شوهر شهیدش اومد و به عهد خود وفا کرد ...

خانومش یه هفته قبل از مرگش ، یه شب خواب می بینه که ابوالقاسم با یک چادر رنگی به دنبالش اومده و میگه :

« این چادر را به سر کن که می خوام ببرمت . »

وپس از یک هفته از دیدن این خواب خانمش دار فانی را وداع می گوید و به شوهر شهیدش ملحق می شود...

به نقل از خواهر شهید ابوالقاسم  دهدارپور